وقتی نیچه گریست
وقتی نیچه گریست” یکی از نام‌دارترین رمان‌های روان‌شناختیِ اروین د. یالوم است که در سال ۱۹۹۲ به زبان انگلیسی نوشته شد. اروین د. یالوم روان‌پزشکِ هستی‌گرا (اگزیستانسیالیست)، استاد بازنشستهٔ روان‌پزشکی در دانشگاه استنفورد و نویسندهٔ شماری از نام‌دارترین رمان‌های روان‌شناختی است. این رمان دیدار خیالیِ فریدریش نیچه، فیلسوف آلمانی، و یوزف برویر، پزشکِ وینی، را روایت می‌کند.
چیزی که خیلی توجه منو جلب کرد این جمله بود:
[آدم ها با گذشت زمان پیر نمی شوند تنها وقتی که حس می کنند کسی به آن ها توجه نمی کند پیر می شوند!]
نه در دشت بمان و نه چندان صعود کن که از دید خارج شوی، بهترین منظرەی گیتی در ارتفاعی میان این دو است.